“พี่ดูซื่อขนาดนี้ น้องยังแอบสงสัยเลยว่าพี่มีอะไรพิเศษติดตัวอยู่บ้างรึเปล่า?”
ยอน น้องชายผู้ชอบพูดจาจิกกัด มักดูถูกคังอูอยู่เสมอ
เรียกพี่ชายว่าซื่อบ้าง เซ่อบ้าง หรือบางครั้งก็เปรียบเปรยอย่างเสียหาย
แต่คังอู—พี่ชายบุญธรรมผู้สุขุม—กลับรับมือด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
เงียบขรึมและอดทนต่อคำพูดดูแคลนของน้องชายอยู่เสมอ
กระทั่งวันหนึ่ง…
“ชอบเปรียบพี่เป็นโน่นนี่อยู่เรื่อย… แล้วน้องไม่เคยสงสัยเหรอ ว่าตัวตนจริง ๆ ของพี่เป็นยังไง?”
“…”
“อยากรู้จักพี่ให้มากกว่านี้มั้ยล่ะ?”
เมื่อยอนยังคงยั่วเย้าเหมือนเคย แต่ครั้งนี้คังอูกลับเริ่มตอบสนองอย่างคาดไม่ถึง—
บทเรียนของการล้ำเส้นจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป